Lebih suka diam

Dah habis ta`aruf ni, baru perasan ada setengah orang hairan yang saya boleh duduk diam berjam – jam tanpa sepatah perkataan dalam dewan dengar briefing. Saya ni memang lebih suka diam. Saya bukan dengar briefing pun. Kadang – kadang saya berangan. Kadang – kadang usha orang. Kadang – kadang dengar mp3. Kadang – kadang memang malas nak cakap. Nak cakap apa? Cakap pasal kucing boleh jugak. Hmmph.

Dulu saya memang pernah jadi seorang yang banyak cakap. Saya tak tahu, kenapa sekarang dah jadi lain. Saya malas nak cakap. Kadang – kadang jumpa orang yang saya kenal pun, saya tegur “hai” saja. Tak ada lebih – lebih. Saya tahu, ada orang kata saya sombong dan tak pandai bergaul. Masalahnya, saya selesa macam ni. Saya tak reti nak buat – buat mesra. Tapi saya rasa saya ramah aja. Dengan kawan rapat saya cakap la macam biasa.

Saya harap saya tak sakitkan hati sesiapa. Saya tak tahu lah nak buat macam mana. Kat rumah boleh aja saya cakap gelak – gelak. Mungkin saya tak dapat sesuaikan diri lagi kot. Saya baru lagi kat sini. Jurusan saya ni pun kawan sikit. Kawan saya banyak jurusan lain. Saya tak kisah, rasanya saya boleh tahan ja. Tuhan akan temukan saya seorang kawan baru yang sama jurusan nanti. Saya tunggu aja. Saya juga masih berdoa.

Atirah bukan kesunyian. Saya berkawan bila kena masanya. Kalau dah tak mood nak cakap, saya tak cakap lah. Kalau dalam SMS, memang nampak macam saya cakap banyak. Jumpa depan – depan saya terdiam. Macam lah dalam blog, saya ramah aja menulis kat sini. Entahlah. Lagi satu, saya ni dah mula memilih sikit bila nak berkawan. Saya nekad mahu jadi orang baik. Saya nak kawan dengan orang yang boleh bawa saya ke syurga.

Orang baik – baik, dia jaga maruah dia. Kalau tergelak kuat – kuat mengilai tu elok ke? Perempuan memang suka gelak kuat nyaring – nyaring. Ish tak nak lah cerita pasal perempuan gelak kuat - kuat. Ciri – ciri orang baik selalunya dia hanya bercakap bila perlu. Kalau tak ada benda untuk kita berdakwah, lebih baik diam. Saya sebenarnya masih banyak kekurangan. Tapi saya nak cuba jadi orang baik yang ada maruah. Baik saja tanpa maruah tak guna jugak.

"Barangsiapa beriman kepada Allah dan hari akhirat, berkatalah yang baik ataupun diam" (Riwayat Bukhari dan Muslim)