Thursday, September 22, 2011

Sahabat Nabi yang kasih pada kucing

Assalamualaikum, salam sejahtera kawan - kawan! Mesti tengok tajuk entri ni dah boleh tahu kan siapa yang saya cuba maksudkan?

OK. Abu Hurairah adalah sahabat yang sangat dekat dengan Nabi. Dia dikenali sebagai salah seorang ahli shuffah iaitu orang-orang yang tinggal di pondok masjid dan menjaga urusan masjid. Nama sebenar beliau adalah Abdul Rahman (I think so).

Ada satu hari tu, sahabat Nabi ni jumpa seekor anak kucing yang sedang mengiau kerana kehilangan ibunya. Beliau yang dalam perjalanannya menuju ke Masjid Nabawi berasa kesian pada anak kucing itu, lalu diambil dan diletak kucing tu di dalam baju beliau yang besar. Bila sampai di masjid, Nabi nampak Abdul Rahman ni lalu bertanya kepada beliau, apa yang ada dalam baju tu? Beliau menjawab, ini anak kucing yang kehilangan ibu, aku kesian tengok keadaan dia, aku pun bawalah dia bersama aku . Dari situ Baginda menggelar beliau dengan Abu Hurairah (bapa anak kucing).Gelaran itu sikitpun tak menjejaskan maruah dan reputasi beliau, malah inilah gelaran yang paling disukai bila orang ramai menyebut namanya. Lagipun, ini kan gelaran yang Nabi sendiri bagi.

Orang – orang yang pelihara kucing, mesti kenal dengan perangai - perangai kucing. Ada yang suka cakar karpet, selalu tidur, tak suka air, yang malas buka mulut bila mengiau, yang bila berbunyi bising gila, pandai kejut orang bangun tidur dan ada juga kucing yang suka urut - urut. Saya suka sangat bila kucing tu bunyi “purrrrr” (bunyi macam ni kami panggil "ada enjin") masa saya pegang dia. Kenapa suka? Sebab itu situasi yang sangat comel dan diaorang tengah manja.

Ada satu kajian pernah dilakukan di Amerika Syarikat terhadap pesakit-pesakit darah tinggi. Dan kajian mendapati keluarga yang memelihara kucing ni lebih rendah risiko untuk ada tekanan darah yang tinggi berbanding keluarga yang tidak membela kucing.

Jadi, mari kita contohi Abu Hurairah yang sentiasa menyayangi kucing. Jangan hanya pada kucing, semua binatang pun termasuk jugak. Bila kita kasih pada haiwan, hati kita akan jadi lagi mulia dan ihsan kita terhadap haiwan tu akan menebal. Sampai satu tahap tu, kita seolah – olah boleh berkomunikasi dengan haiwan tu, boleh faham apa yang haiwan ni nak dan apa yang diaorang rasa. Bukannya rugi pun kalau buat baik pada haiwan tu… kita dapat pahala lagi adalah!

Hadis Bukhari-Ibn Umar RA meriwayatkan sabda Rasulullah SAW yang bermaksud: Seorang wanita dimasukkan ke neraka, kerana mendera seekor kucing, ia tidak memberinya makan minum sehingga mati kelaparan.

Abu Hurairah pernah bawa kucing yang baru ditemui di tepi jalan di dalam lengan jubahnya. Ada juga orang cerita yang dia letak anak kucing dalam poket jubah dia dan dia bawa kucing tu bersiar-siar sebelum dia bawa balik kucing tu ke rumahnya semula. Sweet kan dia? Ada lagi ke orang macam ni zaman sekarang?? Susah gila nak jumpa.

p/s: rindu kucing- kucing saya kat rumah…..rindu serindu – rindunya =)

4 comments: